فروش آنلاین قهوه اصل
فروش آنلاین قهوه اصل
قهوه، نوشیدنی محبوب جهانی، مسیری طولانی را از دانه سبز تا فنجان شما طی می‌کند و در این میان، مرحله برشته کردن یا همان روست قهوه نقشی حیاتی ایفا می‌کند.این فرآیند دگرگون‌کننده، دانه‌های خام و سبز قهوه را به محصولی خوش‌طعم و معطر تبدیل می‌کند که ما آن را می‌شناسیم و از آن لذت می‌بریم. برشته کردن قهوه، صدها ترکیب معطر را آزاد می‌کند که مسئول طعم و بوی متمایز آن هستند.
در واقع، این مرحله نه تنها دانه‌ها را برای دم‌آوری آماده می‌کند، بلکه پتانسیل طعم پیچیده درون هر دانه را به حداکثر می‌رساند. تکنیک‌ها و درجات مختلف برشته کردن می‌توانند طیف وسیعی از طعم‌ها را از یک منشاء واحد از قهوه سبز به وجود آورند. با کافی ونتو همراه باشید تا بیشتر در مورد این فرایند حیاتی و مهم بدانید.
برشته کردن قهوه (COFFEE ROASTING) فرآیندی است که در آن دانه‌های سبز قهوه تحت حرارت قرار می‌گیرند تا تغییرات شیمیایی و فیزیکی در آن‌ها ایجاد شود و برای مصرف آماده شوند. این فرآیند خواص شیمیایی و فیزیکی دانه‌ها را تغییر می‌دهد و آن‌ها را برای دم‌آوری مناسب می‌سازد. هدف اصلی برشته کردن، توسعه طعم‌ها و عطرهای مطلوب موجود در دانه‌های سبز قهوه است. پروفایل طعمی خاصی که به دست می‌آید، به شدت به فرآیند رستینگ (زمان و دما) و درجه برشته شدن بستگی دارد.
دانه‌های سبز قهوه بویی شبیه علف دارند و تا زمانی که این فرآیند را طی نکنند، عطر مشخصه قهوه برشته را ندارند. هدف از رست کردن؛ فراتر از آماده‌سازی دانه‌ها برای دم‌آوری است؛ بلکه بهینه‌سازی پتانسیل پیچیدگی طعمی در هر دانه است. تکنیک‌ها و سطوح مختلف رست قهوه می‌توانند طعم‌های بسیار متفاوتی را از یک منشاء یکسان از قهوه سبز به وجود آورند.
فرآیند برشته کاری قهوه شامل مراحل مختلفی است که هر کدام نقش مهمی در ایجاد طعم نهایی قهوه دارند. متخصصان رست قهوه با دقت متغیرهایی مانند دما، زمان و جریان هوا را کنترل می‌کنند تا پروفایل‌های طعمی منحصربه‌فرد ایجاد کنند. مراحل معمول در فرآیند رست قهوه عبارتند از:
این مرحله اولیه است که در آن دانه‌های سبز قهوه رطوبت خود (معمولاً ۸ تا ۱۲ درصد) را از دست می‌دهند. دانه‌ها تغییرات فیزیکی را تجربه می‌کنند و از رنگ سبز به زرد تغییر می‌کنند. این مرحله معمولاً در یک برشته‌کن درام سنتی ۴ تا ۸ دقیقه طول می‌کشد و دما به حدود ۱۶۰ درجه سانتی‌گراد می‌رسد. خشک کردن مناسب بسیار مهم است زیرا دانه‌ها را برای مراحل بعدی آماده می‌کند و بر یکنواختی برشته تأثیر می‌گذارد. سطوح رطوبت ناسازگار می‌توانند منجر به برشته شدن ناهموار شوند. اگر دانه‌ها به اندازه کافی خشک نشوند، حرارت اعمال شده در مراحل بعدی ممکن است به طور یکنواخت نفوذ نکند و منجر به برشته شدن ناقص برخی دانه‌ها و برشته شدن بیش از حد برخی دیگر شود. این امر قهوه‌ای با طعم نامتعادل به وجود می‌آورد.
با ادامه گرم شدن دانه‌ها، واکنش‌های شیمیایی شروع به وقوع می‌کنند که منجر به آزاد شدن ترکیبات معطر می‌شود. دانه‌های قهوه به رنگ زرد تیره‌تری تغییر می‌کنند و عطر آن‌ها شروع به آشکار شدن می‌کند، که اغلب به عنوان بوی علف یا کاه توصیف می‌شود. این مرحله آغاز توسعه طعم است، جایی که پیش‌سازهای معطر اولیه تشکیل می‌شوند. تغییر رنگ و ظهور عطر نشان می‌دهد که حرارت شروع به تجزیه مولکول‌های پیچیده درون دانه و تشکیل ترکیبات ساده‌تر و فرارتر می‌کند که به پروفایل حسی کلی قهوه کمک می‌کنند.
این لحظه حیاتی نشان‌دهنده انبساط دانه‌ها و آزاد شدن رطوبت باقیمانده به صورت بخار است. صدای ترک خوردن آن‌ها در این لحظه شنیده می‌شود که نشان‌دهنده ایجاد پروفایل‌های طعمی مختلف است. برشته کاری سبک (لایت) تا متوسط (مدیوم) معمولاً قبل یا در طول اولین ترک حاصل می‌شوند. دمای این مرحله معمولاً برای یک برشته سبک بین ۱۹۶ تا ۲۰۵ درجه سانتی‌گراد است.
در این مرحله، دانه‌ها حدود ۱۳ درصد از وزن خود را از دست می‌دهند. ترک اول یک نشانگر کلیدی صوتی و فیزیکی برای متخصصان برشته کاری قهوه است تا پیشرفت و سطح برشته مورد نظر را ارزیابی کنند. این صدا نشان دهنده تغییر قابل توجهی در ساختار دانه و آزاد شدن گازهای محبوس شده است.
صدای ترکیدگی شنیده شده نشان می‌دهد که فشار داخلی ناشی از تبخیر آب به نقطه بحرانی رسیده و باعث انبساط و شکستگی دانه شده است. این تغییر فیزیکی با آزاد شدن دی اکسید کربن و سایر ترکیبات فرار همراه است که برای توسعه طعم و عطر قهوه بسیار مهم هستند. زمان و شدت ترک اول می‌تواند اطلاعاتی در مورد چگالی و میزان رطوبت دانه ارائه دهد. یک ترک سریع و قوی ممکن است نشان دهنده رطوبت بالاتر یا دانه کم چگال‌تر باشد.
پس از ترک اول، دانه‌های قهوه وارد مرحله توسعه می‌شوند، جایی که طعم، اسیدیته و عطر آن‌ها تشدید می‌شود. متخصصان رست قهوه دما و زمان را به دقت کنترل می‌کنند تا تعادل مورد نظر را ایجاد کنند و به پروفایل‌های طعم خاصی دست یابند. این مرحله برای توسعه کامل ویژگی‌های قهوه بسیار مهم است. مدت زمان مرحله توسعه پس از ترک اول برای تنظیم دقیق طعم نهایی بسیار مهم است.
یک توسعه کوتاه‌تر ممکن است منجر به قهوه اسیدی‌تر شود، در حالی که یک توسعه طولانی‌تر بسته به سطح برشته هدف، می‌تواند منجر به پروفایل طعمی متعادل‌تر یا حتی تیره‌تر شود. پس از تغییرات ساختاری اولیه در طول ترک اول، دانه همچنان تحت واکنش‌های شیمیایی پیچیده‌ای قرار می‌گیرد. مدت زمانی که این واکنش‌ها اجازه دارند ادامه پیدا کنند، به طور قابل توجهی بر ترکیب نهایی ترکیبات طعم و عطر تأثیر می‌گذارد. متخصصان رست قهوه این مرحله را برای برجسته کردن نت‌ها و ویژگی‌های خاص دانه دستکاری می‌کنند.
برای کسانی که به دنبال طعم‌های پررنگ‌تر و قوی‌تر هستند، ترک دوم ممکن است در حدود ۲۲۴ درجه سانتی‌گراد (۴۳۵ درجه فارنهایت) شروع شود. این نشان‌دهنده تجزیه بیشتر ساختار دانه است. این مرحله با مجموعه دیگری از صداهای ترکیدگی مشخص می‌شود که اغلب نرم‌تر از ترک اول هستند. این مرحله منجر به برشته‌های تیره‌تر با کاراملی شدن بیشتر و طعم‌های قوی‌تر می‌شود. روغن‌ها در مراحل پایانی برشته کردن، به ویژه در برشته‌های متوسط-تیره تا تیره، شروع به ظاهر شدن روی سطح دانه‌ها می‌کنند. ترک دوم نشان‌دهنده سطح عمیق‌تری از برشته شدن است که در آن قندها به طور قابل توجهی کاراملی شده‌اند و ساختار داخلی دانه بیشتر تغییر یافته است.
این اغلب منجر به از بین رفتن طعم‌های خاص منشاء و ظهور ویژگی‌های ناشی از برشته شدن مانند تلخی و دودی بودن می‌شود. صدای ترکیدگی دوم نشان می‌دهد که فشار داخلی ناشی از ادامه گرم شدن باعث شکستگی بیشتر در ماتریس دانه می‌شود. این با افزایش کاراملی شدن قندها و تجزیه سایر ترکیبات آلی همزمان است که منجر به توسعه طعم‌های تیره‌تر برشته می‌شود. پیشروی بیش از حد از ترک دوم می‌تواند منجر به طعم سوخته یا زغال شده شود، زیرا روغن‌ها و قندها بیش از حد تجزیه می‌شوند.
هنگامی که سطح برشته مورد نظر به دست آمد، دانه‌ها باید به سرعت خنک شوند تا فرآیند رست شدن متوقف شود. این کار از برشته شدن بیش از حد جلوگیری می‌کند و به حفظ طعم‌های ایجاد شده کمک می‌کند. خنک کردن با هوا یک روش رایج است که در آن هوای خنک بر روی دانه‌های داغ دمیده می‌شود. خنک کردن سریع برای حفظ پروفایل طعمی مورد نظر ضروری است. خنک کردن آهسته می‌تواند به حرارت داخلی دانه‌ها اجازه دهد تا فرآیند برشته شدن را ادامه دهند و به طور بالقوه منجر به طعم برشته شده بیش از حد شود.
حتی پس از حذف منبع حرارت، دانه‌های رست شده مقدار قابل توجهی انرژی حرارتی را حفظ می‌کنند. اگر این حرارت به سرعت دفع نشود، به واکنش‌های شیمیایی مرتبط با برشته شدن ادامه می‌دهد و به طور بالقوه دانه‌ها را فراتر از سطح برشته مورد نظر می‌برد و بر طعم آن تأثیر منفی می‌گذارد.
رست قهوه، باعث ایجاد صدها واکنش شیمیایی مختلف می‌شود که منجر به تشکیل بیش از ۸۰۰ نوع ترکیب مختلف، از جمله بخش قابل توجهی از ترکیبات معطر جهان می‌شود. برشته کردن برخی ترکیبات را تجزیه می‌کند، برخی دیگر را تغییر می‌دهد و ترکیبات جدیدی ایجاد می‌کند. فرآیندی به نام پیرولیز وجود دارد که در آن مواد آلی بیشتر از دمای تجزیه خود گرم می‌شوند و در نتیجه آن ترکیبات ناپایدار تولید کرده و از خود یک پسمانده حاوی میزان زیاد کربن (زغال) باقی می‌گذارند، اما در رست کردن قهوه، این فرآیند کنترل می‌شود تا از زغال شدن جلوگیری شود.
پیشنهاد می شود بخوانید: مراحل فرآوری قهوه
مراحل اولیه (خشک شدن و زرد شدن)
تبخیر رطوبت: میزان آب به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.
تجزیه کلروفیل: رنگدانه‌های سبز تجزیه می‌شوند و باعث تغییر رنگ می‌شوند.
تشکیل ترکیبات فرار: ترکیبات معطر اولیه شروع به تشکیل شدن می‌کنند.
کاربرد اولیه حرارت در درجه اول بر حذف رطوبت و آغاز تجزیه مولکول‌های بزرگتر و پیچیده‌تر به مولکول‌های کوچکتر و واکنش‌پذیرتر متمرکز است. این امر زمینه را برای واکنش‌های شدیدتر توسعه طعم در مراحل بعد فراهم می‌کند. حذف آب باعث غلیظ شدن ترکیبات باقیمانده در دانه می‌شود و آن‌ها را در برابر تغییرات شیمیایی بیشتر در دماهای بالاتر آسیب‌پذیرتر می‌کند. تجزیه کلروفیل یک شاخص بصری از تأثیر حرارت بر ساختار دانه است.
این واکنش حیاتی بین کربوهیدرات‌ها و اسیدهای آمینه در حدود ۱۵۰ درجه سانتی‌گراد (۳۰۲ درجه فارنهایت) شروع می‌شود.این واکنش مسئول قهوه‌ای شدن دانه‌ها و توسعه صدها ترکیب طعم و عطر است.
از طریق تولید ملانوئیدین‌ها به حس دهانی و بادی قهوه کمک می‌کند.گازهایی مانند دی اکسید کربن و بخار آب آزاد می‌شوند که به ترک اول کمک می‌کنند.
واکنش میلارد سنگ بنای رست کردن قهوه است و مسئول اکثریت قریب به اتفاق طعم‌ها و عطرهای پیچیده آن است. دستکاری زمان و دما در طول این مرحله به متخصصان رست قهوه اجازه می‌دهد تا بر نت‌های طعمی خاصی که ایجاد می‌شوند تأثیر بگذارند. تعامل بین قندها و اسیدهای آمینه تحت حرارت، آرایه متنوعی از ترکیبات آلی فرار را ایجاد می‌کند. ترکیبات و غلظت‌های مختلف این ترکیبات منجر به طیف گسترده‌ای از طعم‌ها و عطرها در قهوه برشته می‌شود، از طعم‌های آجیلی و شکلاتی گرفته تا طعم‌های میوه‌ای و گلی.
شدت و مدت واکنش میلارد عوامل کلیدی در تعیین پروفایل برشته کلی و تأثیر آن بر قهوه دم شده نهایی هستند. متخصصان رست قهوه این پارامترها را آزمایش می‌کنند تا به نتایج حسی خاصی دست یابند.
این فرآیند شامل تجزیه اسیدهای آمینه در حضور ترکیبات کربونیل است که آلدهیدها و کتون‌ها را تولید می‌کند که به طور قابل توجهی به عطر کمک می‌کنند.
این فرآیند به عطرهای مختلفی مانند نت‌های میوه‌ای و شیرین ناشی از آلدهیدهایی مانند ۳-متیل بوتانال کمک می‌کند.
تجزیه استرکر در کنار واکنش میلارد برای ایجاد پیچیدگی معطر قهوه برشته عمل می‌کند. آلدهیدها و کتون‌های خاص تولید شده به اسیدهای آمینه و قندهای موجود و شرایط برشته شدن بستگی دارد. در حالی که واکنش میلارد در درجه اول بر قهوه‌ای شدن و طیف وسیعی از توسعه طعم تمرکز دارد، تجزیه استرکر به طور خاص اسیدهای آمینه را هدف قرار می‌دهد تا ترکیبات معطر کلیدی تولید کند. تعامل بین این دو واکنش برای پروفایل حسی کلی قهوه بسیار مهم است.
تجزیه قندها در دماهای بالاتر منجر به نت‌های شیرین مانند کارامل و بادام می‌شود.این فرآیند در مراحل پایانی برشته شدن تشدید می‌شود و در حدود ترک دوم برجسته می‌شود.ترکیباتی مانند ۴-هیدروکسی-۲،۵-دی متیل-۳(۲H)-فوران، مسئول نت‌های کاراملی، تولید می‌شوند.کاراملی شدن به طور قابل توجهی به شیرینی و بادی برشته‌های تیره‌تر کمک می‌کند. میزان کاراملی شدن مستقیماً با زمان و دما در مراحل پایانی برشته شدن مرتبط است. با افزایش دما، قندهای ساده درون دانه قهوه شروع به تجزیه و ترکیب مجدد به ترکیبات پیچیده‌تر، اغلب قهوه‌ای رنگ، با طعم‌های شیرین و گاهی کمی تلخ می‌کنند. این فرآیند شبیه به تهیه کارامل از شکر معمولی است.
قهوه سبز حاوی اسیدهای کلروژنیک است که در طی برشته شدن به اسیدهای کافئیک و کوئینیک تجزیه می‌شوند. اسیدیته کلی قهوه به طور کلی با افزایش سطح برشته کاهش می‌یابد.
تغییر در اسیدیته در طول برشته شدن یک عامل مهم در طعم نهایی است. برشته‌های روشن‌تر تمایل به اسیدی‌تر بودن دارند، در حالی که برشته‌های تیره‌تر اسیدیته کمتری دارند و حتی ممکن است به دلیل تشکیل ترکیبات دیگر ناشی از تجزیه اسید، نت‌های تلخ ایجاد کنند. حرارت برشته کردن باعث تجزیه اسیدهای کلروژنیک می‌شود که مسئول برخی از اسیدیته اولیه در قهوه سبز هستند. با پیشرفت برشته شدن، این اسیدها بیشتر تجزیه می‌شوند و منجر به کاهش اسیدیته کلی و احتمال تشکیل ترکیبات دیگری می‌شوند که به تلخی کمک می‌کنند.
آزاد شدن دی اکسید کربن
برشته کردن مقدار قابل توجهی گاز دی اکسید کربن تولید می‌کند که از دانه‌ها آزاد می‌شود.
این فرآیند گاز زدایی پس از برشته شدن ادامه می‌یابد و مهم است که قهوه قبل از دم‌آوری برای طعم مطلوب استراحت کند. آزاد شدن CO۲ یک نتیجه طبیعی از واکنش‌های شیمیایی در طول برشته شدن است. اجازه دادن به قهوه برای گاز زدایی مهم است زیرا CO۲ بیش از حد می‌تواند در فرآیند دم‌آوری اختلال ایجاد کند و بر طعم فنجان نهایی تأثیر منفی بگذارد. دی اکسید کربن تولید شده در طول برشته شدن در ساختار متخلخل دانه به دام می‌افتد. اگر قهوه تازه برشته شده بلافاصله دم شود، این گاز محبوس شده می‌تواند باعث انبساط بیش از حد بستر قهوه شود و منجر به استخراج ناهموار و طعم بالقوه ترش یا تلخ شود. اجازه دادن به قهوه برای گاز زدایی برای مدتی به این CO۲ اجازه می‌دهد تا خارج شود و در نتیجه دم‌آوری متعادل‌تر و خوش طعم‌تری حاصل شود.
برشته‌های قهوه به طور کلی به سه سطح اصلی طبقه‌بندی می‌شوند: روشن، متوسط و تیره، که هر کدام ویژگی‌های متمایزی دارند.
| سطح برشته | رنگ | طعم و مزه (شامل اسیدیته و بادی) | میزان کافئین (نسبی) | |
|---|---|---|---|---|
| روشن | قهوه‌ای روشن | اسیدیته بالا، طعم‌های روشن، حفظ ویژگی‌های منشاء، اغلب میوه‌ای یا گلی، بادی سبک | بالا | |
| متوسط | قهوه‌ای متوسط | اسیدیته متعادل، عطر و طعم متعادل، بادی قوی‌تر و حس دهانی نرم‌تر، طعم‌های ناشی از برشته شدن | متوسط | |
| تیره | قهوه‌ای تیره تا تقریباً سیاه | اسیدیته کم، طعم‌های قوی، دودی و گاهی تلخ، طعم‌های ناشی از برشته شدن غالب، بادی کامل | کم | |
در این فرآیند از هوای داغ برای رست کردن دانه‌های قهوه استفاده می‌شود، اغلب در یک برشته‌کن بستر سیال که در آن دانه‌ها در جریان هوای داغ معلق می‌شوند.
مزایا
معایب
روش سنتی که در آن دانه‌های قهوه در یک دیگ چرخان که به طور مستقیم یا غیرمستقیم گرم می‌شود، می‌چرخند. حرارت از طریق هدایت (تماس مستقیم با دیگ) و همرفت (هوای داغ داخل دیگ) منتقل می‌شود.
مزایا
معایب
به طور خلاصه ذکر می شود که برخی از برشته‌کن‌ها جنبه‌هایی از هر دو روش رست کردن با هوا و در دیگ را ترکیب می‌کنند. وجود برشته‌کن‌های ترکیبی نشان‌دهنده تکامل مداوم در فناوری برشته کردن است که هدف آن ترکیب مزایای هر دو روش سنتی و مدرن‌تر است. فناوری برشته کردن به طور مداوم در حال تکامل است زیرا متخصصان رست به دنبال بهینه‌سازی توسعه طعم و یکنواختی هستند. طراحی‌های ترکیبی احتمالاً هدفشان استفاده از سرعت و یکنواختی برشته کردن با هوا با پتانسیل افزایش بادی و پیچیدگی است که اغلب با رست کردن در دیگ مرتبط است.
دستیابی به یک رست قهوه با کیفیت بالا مستلزم در نظر گرفتن دقیق چندین عامل است.
برشته کردن عامل اصلی در توسعه طعم‌ها و عطرهایی است که ما با قهوه مرتبط می‌دانیم. سطوح مختلف برشته شدن بر ویژگی‌های قهوه دم شده نهایی تأثیر می‌گذارند. برشته‌های روشن‌تر تمایل به اسیدیته بیشتر و طعم‌های خاص منشاء دارند، در حالی که برشته‌های تیره‌تر عموماً اسیدیته کمتری دارند و طعم‌های ناشی از برشته شدن بیشتر مانند تلخی و دودی بودن را نشان می‌دهند.
واکنش‌های شیمیایی مانند واکنش میلارد، تجزیه استرکر و کاراملی شدن نقش مهمی در ایجاد آرایه متنوعی از ترکیبات طعم و عطر دارند. فرآیند برشته کردن بر حلالیت ترکیبات قهوه تأثیر می‌گذارد که به نوبه خود بر استخراج در طول دم‌آوری تأثیر می‌گذارد. برشته‌های تیره‌تر اغلب محلول‌تر هستند. برشته کردن بر میزان کافئین نیز تأثیر می‌گذارد، اگرچه تفاوت ممکن است قابل توجه نباشد، اما برشته‌های تیره‌تر به دلیل از دست دادن جرم در طول برشته شدن طولانی‌تر، تمایل به داشتن کمی کافئین کمتر از نظر حجم دارند. انتخاب سطح برشته یک تصمیم اساسی است که مستقیماً تجربه حسی قهوه دم شده را تعیین می‌کند.
پیشنهاد می شود بخوانید: آروما قهوه چیست یا عطر قهوه چیست؟
متخصصان برشته کردن با دقت پروفایل‌های برشته را انتخاب می‌کنند تا ویژگی‌های ذاتی دانه‌های سبز را تکمیل کنند و به سلیقه‌های مختلف پاسخ دهند. درجه برشته شدن دانه‌های قهوه میزان وقوع واکنش‌های شیمیایی مختلف را تعیین می‌کند. این واکنش‌ها ترکیبات طعم و عطر متفاوتی تولید می‌کنند. بنابراین، یک برشته روشن‌تر طعم‌های اصلی دانه را بیشتر حفظ می‌کند، در حالی که یک برشته تیره طعم‌های بیشتری دارد که نتیجه خود فرآیند برشته شدن هستند. تازگی قهوه برشته شده به طور قابل توجهی بر کیفیت قهوه دم شده تأثیر می‌گذارد. با گذشت زمان، قهوه برشته شده ترکیبات معطر فرار خود را از دست می‌دهد و منجر به دم‌آوری کم طعم و عطر می‌شود.
بسته‌بندی مناسب برای حفظ تازگی بسیار مهم است. دانه‌های قهوه برشته شده به طور مداوم در حال آزاد کردن گازها، عمدتاً دی اکسید کربن هستند. این فرآیند که به عنوان گاز زدایی شناخته می‌شود، شامل از دست دادن ترکیبات معطر فرار نیز می‌شود که به طعم و عطر قهوه کمک می‌کنند. بسته‌بندی مناسب، مانند کیسه‌های دارای دریچه یک طرفه، به CO۲ اجازه می‌دهد تا بدون ورود اکسیژن خارج شود و در نتیجه به حفظ تازگی و طعم کمک می‌کند.
در ادامه به جهت درک بهتر مواردی که تا به اینجا گفتیم در مورد اصطلاحاتی که ممکن است برای شما ناآشنا باشد کمی توضیحات ارائه می کنیم
فرآیند تبدیل دانه‌های سبز قهوه به قهوه برشته شده.
صدای ترکیدگی شنیده شده در طول برشته کردن که نشان‌دهنده انبساط دانه‌ها و آزاد شدن رطوبت است.
مجموعه دوم صداهای ترکیدگی که در دمای بالاتر رخ می‌دهد و نشان‌دهنده سطح برشته تیره‌تر است.
قهوه‌ای که تا رنگ قهوه‌ای روشن برشته شده است، معمولاً قبل یا بلافاصله پس از ترک اول.
قهوه‌ای که تا رنگ قهوه‌ای متوسط برشته شده است، بین ترک اول و دوم.
قهوه‌ای که تا رنگ قهوه‌ای تیره تا تقریباً سیاه برشته شده است، معمولاً پس از ترک دوم.
مرحله اولیه برشته کردن که در آن دانه‌های سبز رطوبت خود را از دست می‌دهند.
مرحله‌ای که در آن دانه‌ها با گرم شدن زرد می‌شوند و تغییرات شیمیایی شروع می‌شود.
دوره پس از ترک اول که در آن طعم و عطر به توسعه خود ادامه می‌دهند.
اسیدی که در طول برشته شدن تشکیل می‌شود و به تلخی کمک می‌کند.
پلیمرهایی که در طول برشته شدن تشکیل می‌شوند و به قهوه‌ای شدن، حس دهانی و بادی کمک می‌کنند.
لایه کاغذی بیرونی دانه قهوه که در طول برشته شدن جدا می‌شود.
منحنی زمان و دمای خاص مورد استفاده در طول برشته کردن برای دستیابی به پروفایل طعمی مورد نظر.
آزاد شدن دی اکسید کربن از دانه‌های قهوه برشته شده.
نوعی برشته‌کن که در آن دانه‌ها در یک دیگ چرخان برشته می‌شوند.
نوعی برشته‌کن که در آن دانه‌ها با استفاده از هوای داغ برشته می‌شوند.
یک سطح برشته متوسط-تیره.
یک سطح برشته تیره با طعم دودی.
یک سطح برشته بسیار تیره و تلخ.
یک برشته تیره که اغلب برای اسپرسو استفاده می‌شود.
اغلب به سطح برشته متوسط اشاره دارد.
یک سطح برشته روشن.
یک سطح برشته متوسط.
یک سطح برشته متوسط.
یک سطح برشته متوسط-تیره.
قهوه‌ای شدن قندها در طول برشته کردن که به شیرینی کمک می‌کند.
یک ترشی مطلوب در قهوه.
حس وزن یا غلظت قهوه در دهان.
طعم‌ها و عطرهای خاصی که در قهوه تشخیص داده می‌شوند.
فوم قهوه‌ای مایل به قرمز روی اسپرسو.
عوامل محیطی که بر ویژگی‌های دانه قهوه تأثیر می‌گذارند.
یک جلسه برشته کردن واحد از مقدار مشخصی دانه قهوه.
یک واکنش شیمیایی کلیدی مسئول قهوه‌ای شدن و توسعه طعم.
فرآیندی که به توسعه عطر کمک می‌کند.
سخن پایانی
برشته کردن قهوه فرآیندی پیچیده و جذاب است که ترکیبی از اصول علمی (واکنش‌های شیمیایی، انتقال حرارت) و مهارت و هنر متخصص برشته کردن برای دستیابی به برشته بی‌نقص را شامل می‌شود. این مرحله حیاتی، دانه‌های سبز قهوه را به نوشیدنی خوش‌طعم و معطری که ما از آن لذت می‌بریم، تبدیل می‌کند. درک مراحل مختلف برشته کردن، تغییرات شیمیایی رخ داده در هر مرحله، انواع مختلف برشته و عوامل موثر بر کیفیت آن، به علاقه‌مندان به قهوه دیدگاه عمیق‌تری نسبت به این فرآیند شگفت‌انگیز می‌دهد. دنیای برشته کردن قهوه یک حوزه پویا و در حال تحول است که همواره با نوآوری‌ها و کشف‌های جدید همراه است. حال که با انواع روست و درجه های برشته شدن قهوه آشنا شدید، می توانید مطابق هر آنچه سلیقه و ذائقه تان است از فروشگاه کافی ونتو قهوه مورد نظرتان را پیدا کنید.
مرجع قهوه های برند و اصل
کافی ونتو، فروشگاه اینترنتی قهوه برند است که خرید آنلاین قهوه های برند و اصل در دسته‌بندی‌‌های متفاوت برای همه افراد در سراسر کشور امکان‌پذیر کرده است.
